نويسنده در اين كتاب زيبايي را به دوبخش تقسيم مي كند ، زيبايي هاي ظاهري ، مادي و زيبايي هاي باطني و معنوي كه هركدام در مقام خود باعث كمال ، ارزش ، مرغوبيت و مطلوبيت آن مي شود . زيبايي هاي مادي و معنوي داراي مثال هايي هستند كه در ادامه مباحث كتاب نويسنده بدان ها پرداخته است . اين مطالب در چهار فصل بيان شده ، فصل اول ، زيبايي در قرآن ، فصل دوم زيبايي هاي ظاهري انسان ، فصل سوم زينت هاي معنوي ، و فصل چهارم زشت سيرتي را مطرح مي نمايد . نويسنده در فصل اول با اشاره به زيبايي در قرآن به توجه خدا نسبت به زيبايي اشاره مي كند و مي نويسد ، تصور بي فايده بودن زيبايي هاي دنيا باطل است ، چرا كه خداوند جهان را زيبا آفريد تا بشر دلگرم زندگي گردد ، از اين رو بهره گيري از زيبايي هاي مشروع جايز است ، در ادامه بحث زمين و زيبايي هاي موجود در آن مطرح مي شود و در آخر زيبايي را وسيله آزمايش براي انسان برمي شمارد، فصل دوم كتاب به زيبايي هاي ظاهري انسان ها اشاره داشته و بيان مي كند كه خداوند زيبا ، دوستار زيبايي است ، منظم بودن و مرتب بودن فرد مسلمان در وضع ظاهري شامل مواردي است همچون ، كوتاه كردن مو ، شانه كردن ، حنا ، سرمه كشيدن ، بوي خوش ، انگشتر و پوشش زيبا ، اما تمامي موارد ياد شده در حد شرع و عرف و مطابق با شريعت اسلامي . فصل سوم كتاب فوق به زينت هاي معنوي مي پردازد ، زيبايي هاي ماندگار كه زيباتر از زيبايي هستند ، همانا زينت هاي معنوي شامل ، حيا ، ايمان ، پاكي درون ، عبادت ، سلامت دين ، قرآن نماز ، دانش ، سكوت ، فروتني ، پارسايي ، ادب نيكو ، وقار ، صرفه جويي و ... است . نويسنده محترم در اين فصل عدالت را زينت حكومت ، ادب نيكو را زينت خرد ، فروتني را زينت دانش ، شكيبايي را زينت دينداري و آرامش را زينت عبادت مي داند . واما فصل آخر را به زشت سيرتي اختصاص داده و مي نويسد : همانگونه كه زيبايي هاي درون و بيرون به انسان ارزش مي دهند، زشتي ها نيز چهره آدمي را نا زيبا مي سازد . اگر انسان مسير هدايت و بندگي را طي نكند به تدريج زشت سيرت مي شود و سرچشمه زشتي و زشت سيرتي همانا انجام گناه و ترك بندگي خداوند متعال است .