صحيفه سجاديه كه دعاهاي پيشواي عارفان و زينت عابدان، حضرت امام علي بن الحسين عليه السلام است كهن ترين ميراث به جاي مانده از قرن هاي نخستين درباره دعاست كه از زمان پيشينيان تا امروز، مورد توجه ويژه عالمان شيعه قرار گرفته است. صحيفه سجاديه اگر چه عنوان كتاب دعا را دارد ولي در جامه دعا، معارف والايي از توحيد، معاد، نبوت، امامت و انسان شناسي را در آن مي توان يافت كه در كمتر حديثي به چشم مي خورد از طرفي نه تنها اعتلا بخش مبدا ادراكي و معرفتي انسان است، كه با تعبيرات لطيف و تصويرهاي بديع از حقايق و روابط غيبي دل آدمي را از طبيعت، به سوي آستانه حقيقت كشانده و او را در عالمي پر از نورانيت، پاكي، دلدادگي و شيدايي قرار مي دهد و در يك جمله، باعث تصعيد و تلطيف اضلاع وجود انسان را ادراك، احساس و كردار مي شود. كتاب حاضر تلاش مختصري در شناساندن ذخيره گران بهاي اهل بيت است اميد آن كه گام هاي بيشتري در اين زمينه برداشته شود و تلاش هاي افزونتري براي بيرون آوردن صحيفه از مهجوريت به عمل آيد.