جلال الدين محمد، آفريننده ي مثنوي معنوي، انسان زميني است كه آسماني مي انديشد و آسماني زندگي مي كرد. مولانا انساني است كه از اسرار هستي و حقيقت ماوراء اين جهان، آگاهي يافته بود. او معتقد بود كه خداوندگار هستي را اسراي بود، كه تا پيش از خلقت انسان هيچ يك از آفريدگان و حتي فرشتگان مقرب به درك آن قادر نبودند، و نقطه ي اوج آفرينش بايد در وجودي متجلي مي شد كه به درك اين اسرار قادر باشد. كه در نهايت به انسان سپرده شد. مولوي در صدد آموزه هاي علوم ظاهري كلاسيك و مدرسه اي نيست بلكه او درصدد ارائه علوم باطني كه جان همه ي علوم محسوب مي شود، مي باشد. نگارنده محترم براي دست يابي به انديشه ي ناب مولانا كه زائيده ي الهامات رباني است، دست به پژوهش وتحقيق زده و به سبك شرح موضوعي مطالب مثنوي را تنظيم نموده تا براي علاقه مندان بهتر قابل استفاده باشد و نام اين شرح را كه در چهار مجلد چاپ شده (سروش آسماني) نهاده است.هر فصل مطالب چهار جلد به ترتيب ذيل مي باشد. 1. معرفت شناسي و مبدا شناسي 2. هستي شناسي، پيامبر شناسي، معاد شناسي، ولايت شناسي و قرآن شناسي 3. عشق و زيبايي شناسي، انسان شناسي و اخلاق وآسيب شناسي 4. خويابي و خودسازي
