آنچه از معناي ظاهري دعاي فرج پيداست، اين است كه« خداي من در ايجاد گشايش توسط جانشينت شتاب فرما ». هر چند اين دعا منوط به يك زمان خاص نيست و در همه زمان ها و لحظه ها اين دعا در بطن جامعه بشريت جاري است، اما از آنجا كه در اين دعا، دعاكنندگان خواستار گشايش و تغيير زندگي شان از سختي به آساني هستند، بنابراين، اين دعا در هنگام گشايش، راحتي و رفاه كه اكثر مردم از آن بهره مندند معنايي ندارد. به عبارت ديگر، از آنجا كه هر دعايي تا عمق نداشته باشد و تا برخواسته از وجود و نهاد آدمي نباشد و اضطرار دعا كننده را بيان نكند، از اجابت به دور است...