کتاب "بچه های کارون" روایتگر گروه‌های رزمنده نوجوانی است که بسیار زود با جنگ آشنا شدند و در نهایت نیز به پیروزی‌های بزرگی چون آزادسازی خرمشهر دست یافتند.این کتاب اثری است از احمد دهقان که توسط انتشارات سوره مهر در قطع رقعی و با 240 صفحه به چاپ رسیده است

در بخشی از کتاب بچه های کارون می خوانیم:

دم غروب، هوا سرد شد. سوز بدی از روبه رو می آمد و از توفان یک ذره کم نشد. کم کم باران تندی هم شروع شد. انگار سقف آسمان را شکافته بودند و سطل سطل آب می ریختند پایین. حتا تو کانال هم آب راه افتاده بود.

فرمانده و سروان، چند بار دوربین را برداشتند و رفتند دیدگاه و برگشتند. پچپچ کنان چیزهایی به هم گفتند و شنیدند که من چیزی سر در نیاوردم. ولی حرف و گپ شان درباره ی آن طرف آب بود و یک چیزی که به اسم محموله ازش نام می بردند.

هوا که تاریک شد، نمازمان را خواندیم. شام را خورده نخورده، فرمانده گفت بیسیم را بردارم و آماده شوم برای حرکت. زود دو سه دست لباس و بادگیر روی هم پوشیدم و بیسیم را انداختم پشت، کمربندش را سفت کردم تا لق نخورد. فرمانده گفت حرکت کنیم.

سه تایی، توی کانال راه افتادیم. آن دو تا، جلوتر بودند و من عقب تر. رفتیم تا سنگر نگهبانی کنار پل. فرمانده نگهبان ها را مرخص کرد. یک لحظه به ذهنم زد که قرار است برویم آن طرف آب. راستش، وحشت کردم. تا آن موقع چنین کارهایی نکرده بودم. حتا یک سرباز دشمن را هم - به غیر از پشت دوربین - ندیده بودم.

توی سنگر نگهبانی، به انتظار نشستیم. انتظار چی؟! من که از چیزی خبر نداشتم. بیرون سیل راه افتاده بود و...

صفحه 63 کتاب بچه های کارون