پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷، واکنش جهانی و منطقه ای نظام بین الملل را در پی داشت. حکومت عراق نیز با این پندار که کشور ایران به دلیل درگیر بودن با تحولات داخلی امکان دفاع از خود را ندارد، فرصت را غنیمت شمرد و به تصور آنکه می تواند در مدت کوتاهی، مطامع تاریخی خود را با تصرف خوزستان تحقق بخشد و مانع از تثبیت نظام تازه تأسیس جمهوری اسلامی شود، در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ آغازگر جنگی طولانی شد، اما برخلاف پیش بینی طراحان، این جنگ نه تنها نتوانست آسیبی به پیکره انقلاب برساند بلکه موجب شکوفایی و استحکام مضاعف نظام نوپای اسلامی در داخل کشور، منطقه و سطح بین المللی گردید.

پیشنهاد کتاب: مفتاح الصالحین

برای خرید کتاب دعا همراه با چاپ یادبود برای اموات بر روی لینک بالا کلیک کنید.

پیشنهاد کتاب: سلوک الصالحین

همچنین این جنگ الگویی برای کشورهای جهان سوم شد که مجاهدان افغانستان در نبرد با متجاوزان شوروی آن را به کار گرفتند. مردم لبنان نیز در برابر اشغالگران صهیونیست آن را سرمشق خود قرار دادند و پیروز میدان شدند. ارتش متجاوز عراق در آغاز هجوم سراسری به منظور پشتیبانی از نیروی زمینی اش از حملات هوایی بهره گرفت، اما به دليل استهلاک شدید تجهیزات نیروی هوایی عراق، انهدام جنگنده هایش در مقابله مؤثر با واحدهای پدافند هوایی ایران و نیز کاهش بمب ها و موشک های ذخیره شده، به مرور زمان از شدت حملات هوایی این کشور کاسته شد. با کاهش حملات هوایی و بعد از ناتوانی عراق در ادامه نبردهای زمینی، دشمن برای حفظ موقعیت خود در موازنه قوا، به جنگ شهرها روی آورد؛ هر چند که این اقدام روند ثابتی نداشت و از عوامل مختلفی تأثیر می پذیرفته تأثیر متقابل نبرد زمینی و نبرد هوایی»، «میزان حملات هوایی در برابر پدافند هوایی تأثير تلاش های دیپلماتیک، و نیز بازتاب اجتماعی حمله به شهرها، ازجمله عواملی بودند که در روند جنگ شهرها نقش مؤثری داشتند. همچنین عوامل بیرونی مانند مشارکت کشورهای ثالث در ارتقای سطح تکنولوژی نظامی عراق ، واگذاری تجهیزات پیشرفته و استراتژیک به نیروی هوایی این کشور و مجهزشدن ارتش عراق به سلاح های غیرمتعارف که افزایش توانمندی آنها در تجاوزات هوایی را به دنبال