براي شناخت قريحه و اخلاقيات يك ملت و آشنايي با عادات و رسوم يك سرزمين بهترين راه ، مطالعه امثال و حكم آن منطقه مي باشد . چه بسيارند شعرا و نويسندگاني كه در بيان مقصود خود عاجز مانده و دست به دامان حكايت ها و نكته هاي بديع ادبي شده اند . در اين ميان امثال رايج در سرزمين ايران ، يكي از شاخه هاي ارزنده ادبيات ما و سند معتبري از ادب و فرهنگ روزگاران گذشته س رزمين ماست . با توجه به گرد آوري امثال فارسي براي نخستين بار در سال 1051 قمري توسط اديبي به نام ميرزا محمد حبله رودي ، تا كنون ده ها و شايد صد ها كتاب و تحقيق در اين زمينه نگارش يافته است كه مجموعه امثال و حكم فارسي نوشته آقاي حيدري از جمله اين تحقيقات مي باشد . كتاب فوق كه بر اساس ترتيب الفبايي مرتب شده است ، بعد از ذكر عنوان اصلي هر قسمت و همچنين عنوان هاي الحاقي آن ، همه امثال و حكم مربوط به آنها يكجا ذكر گرديده است . يكي از امتيازات بارز اين كتاب ذكر نشاني هر مثل و حكم در پايان آن است . به طور مثال حرف (د) مربوط به كتاب امثال و حكم دهخدا و يا حرف ( ه ) مربوط به كتاب دوازده هازار ضرب المثل فارسي مي باشد . به طور اجمالي كتاب فوق كليد واژه اي منتخب از امثال و حكم فارسي است كه نويسنده محترم آن ، با ذوق و سليقه اي قابل تقدير به خلق آن همت گماشته است .