اميرمومنان عليه السلام پيش از آنكه امام عادل براي ديگران باشد و درباره ديگران به عدل رفتار كند خود شخصاً موجودي متعادل و متوازن بود. كمالات انسانيت را با هم جمع كرده بود. هم انديشه اي عميق داشت و هم عواطفي رقيق و سرشار، كمال جسم و كمال روح را توأم داشت. روزها چشم انسانها، از خودگذشتگي هاي او را مي ديد و گوشهايشان پند و اندرز و گفتارهاي حكيمانه اش را مي شنيد و شب چشم، ستارگان اشكهاي عابدانه اش را مي ديد و گوش آسمان مناجاتهايش را مي شنيد. ما براي تبيين انديشه هاي اميرمومنان عليه السلام از دو منبع بهره مي جوييم: يكي تاريخ زندگاني ايشان و ديگري جملات و كلامهاي به يادگار مانده از ايشان. نهج البلاغه، راه روشن علم وعمل، صدف مرواريدهاي حكمت و گنجينه ياقوتهاي سخن است. موعظه هاي رسا و پرنفوذ آن در ميان خطبه ها و نامه و كلمات قصار ضمن سعادت دنيا و آخرت است. كتاب حاضر برگرفته از نهج البلاغه، سعي كرده است زندگاني حضرت را قدم به قدم از كودكي تا شهادت از زبان خود حضرت به تصوير كشده باشد.