پژوهش در علوم ديني، هم فضيلت است، هم ضرورت؛ زيرا بينش آفرينش و دانش افزاست، و برتري علم بر جهل چنان روشن است كه خداي دانا با واگذاري درك آن به خرد انسانها فقط به پرسشي كاوش انگيز بسنده فرموده است:«قل هل يستوي الذين يعلمون و الذين لا يعلمون انما يتذكر اولوالالباب». كمترين فايده خوي پژوهش و رغبت عالمانه به مائده تحقيق بر كشيدن انسان از چاه تقليد و تاريكي، و نشاندن آن بر جاه تفكر است. اين بهره سترگ، در دنياي امروز ما كه سخت به شائبه ها و ذائقه هاي بيمار آلوده است، نعمتي ارزنده و متاعي گرانسنگ است. تحقيق و پژوهش چيزي جداي از تقليد و رونوشت از آثار پيشينيان و ديگران است، محققان علوم ديني بدانند كه هر برگ از تاليف آنها بايد باري از دوش امتي بر دارد و نوري در تاريكزار زندگي آدميان بيفشاند نه اين كه بر تورم پرونده هاي علمي افزود و تنها به تعداد برگهاي نوشتار انديشيد. اين نوشتار دو بخشي پژوهش و ن/ارش به ساختار پژوهش نامه، بايسته هاي پژوهشگر و پيش شرطهاي پژوهش، مراحل عملياتي پژوهش بررسي چند طرح ساختاري، گام هاي اصولي در روش نقد انديشه، نيازمنديهاي ساختاري و ادبي نگره ها و مهارتهاي نويسندگي پرداخته است.