با توسعه جوامع بشري و گستردگي معاملات اقتصادي، نياز به منابع مالي نيز گسترش مي يابد، ولي حجم بالاي مبادلات نيازمند حمل مبالغ هنگفت پولي است كه در عصر حاضر بانكها اين مشكل را رفع كرده اند و به عنوان پشتوانه مالي اوراق و حواله هايي را صادر مي كنند و يا مبادرت به چاپ و توزيع اسكناسهايي مي كنند. اما بانكها نيز با در اختيار گرفتن منابع مالي خود اقدام به سرمايه گذاري و ارائه تسهيلاتي به اعضا مي كنند كه باعث افزايش درآمدهاي جاري مي گردد. اسلام براي توسعه اقتصادي و گسترش بازار كار موضوع ربا را حرام اعلام كرده و كساني را كه اقدام به اخذ يا پرداخت آن مي كنند مورد نكوهش قرار داده است. حال با در نظر گرفتن اين امر و توسعه بانكداري و اخذ هزينه ها و پرداخت سودهايي از جانب بانكها، اين شبهه حاصل مي شود كه مبالغ زايد بر اصل مبلغ حكم ربا را پيدا مي كند يا نه؟ در اين نوشتار شهيد صدر با توجه به تسلط وافر بر منابع فقهي اين موضوع را تشريح و موارد مثبت و منفي آن را مورد بحث قرار داده است. همچنين چگونگي گريز از ربا و رباخواري را در عين كسب سود و درآمد مورد توجه قرار داده است.
