انسان همواره با انبوهي از گزينه هاي رفتاري روبروست كه فقط مي تواند تعداد محدودي از آن ها را برگزيند، به بعضي از ديدني ها چشم بدوزد، به بعضي از شنيدني ها گوش فرا دهد و دست و پا و ساير اندام هاي خود را براي انجام بعضي از كارها به كار گيرد، با رشد يافتن قواي بدني، فكري و عاطفي و در هم تنيدن روابط گوناگون اجتماعي و افزايش اندوخته هاي عملي و مهارت هاي عمل، دايره ي گزينه ها به صورت تصاعدي گسترش مي يابد، به طوري كه در هر لحظه، انجام هزاران كار، امكان مي يابد و گزينش، دشوار و دشوارتر مي شود بنابراين بر هر موجودي از جنبه هاي گوناگون قوانين گوناگون حاكم است كه هر يك از آنها به دانش خاص متعلق است و در آن بررسي مي شود به طوري كه قوانيني همه علوم اختصاصي به موجود خاص دارند و صدق اين قوانين بر يك موجود مشروط است به اينكه آن موجود ماهيت خاصي داشته باشد در اين ميان فلسفه زبان شامل مسائلي است كه مربوط به زبان خاصي و قوانيني منطقي خاصي نيست بلكه در تمامي نظريات و زبان ها مفاهيمي كلي هستند كه شايد فقط در برخي معاني ماهوي تفاوت اندكي داشته باشند اما در ذات و اصل و ريشه با هم متفق بوده و يكي هستند به عبارت ديگر اين مسايل علوم قوانين موجود در فلسفه زبان خاص اند و فقط بر موجود از آن جهت كه تعيين ماهوي خاصي دارند صادق بوده امام مطلق هستند و در تمامي مباحث فلسفي از هر زباني ماهبتي مستقل و ثابت دارند...