هر موجود زنده ای طعم مرگ را خواهد چشید

با مراجعه به منابع روایی در می‌یابیم که نفس انسانی هم در زمان حیات و هم بعد از مرگ دارای حرمت و کرامت است و بدین منظور، بعد از مرگ امر به تقصیل و تکفین و تدفین شده است.

در سابق امر تغسیل بیشتر توسط نزدیکان میت انجام می‌شد که هنوز هم این سنت حسنه در برخی جاها جاری است؛ اما در حال حاضر در گوشه‌ای از این شهرهای پر هیاهو و بنا به مسائلی افرادی خبره و آگاه به مسئله این کار را انجام می‌دهند که یک شغل هم محسوب می‌شود و به آنان غسال گفته می‌شود.

غسال خدمتگزاری هست که بعد از پایان عمر، جان بی رمق را برای سفری طولانی آماده می کند؛ هرچند این شغل با ناراحتی و غم همراه است؛ اما خطرات خوب و بدی را هم به همراه دارد.

آخرین ایستگاه دنیا نوشتاری است که برای اولین بار به این موضوع پرداخته و پای صحبت غسالانی نشسته است که مخزنی از خاطرات و حرف‌های ناگفته را در سینه دارند و شنیدن آنها موجب آشنایی هرچه بیشتر با این شغل، محیط کارشان و اتفاقات خاصی که فقط آنجا می توان شاهدش بود، می‌شود.

این نوشتار حاصل گفت و گو با بیش از ۴۰ غسال است در پنج فصل به نگارش در آمده است.